(8/50) M. Wall, Iron Maiden. Run to the hills.

Autoryzowana biografia Iron Maiden i… wszystko jasne

Choć  może nie wszystko. Mimo bowiem „autoryzowania”, nie jest tylko laurka. Oczywiście Autor pisze pozytywnie o zespole, ale nie unika cierpkich słów i poszczególnym muzykom i konkretnym wydawnictwom czy nawet utworom. 

Dla mnie to, przede wszystkim, książka o spełnianiu marzeń i dążeniu do celu. A następnie wyznaczaniu nowych celów, bez spoczywania na laurach. To właśnie pokazują Harris i spółka. 

Jest to tez książka ważna, bo, mimo, że fanem Ironów jestem od lat dziecięcych, nigdy nie poznałem szczegółów postania i historii grupy. Wystarczyła mi muzyka. Teraz mój obraz znacznie się poszerzył.

Podczas jej czytania miałem przed oczyma duszy obraz pierwszego albumu, który trafił w moje uszy dzięki bratu - „Live After Death”. Było to gdzieś za komuny (połowa lat 80), dwupłytowy winyl i zapisane na nim szaleństwo. Potem odszedłem do Żelaznej Dziewicy, i właściwie poza kawałkami z wspomnianego wydania koncertowego nie znałem nic innego. Aż do XXI w. wtedy, za sprawą Final Frontier, wróciłem do tej muzyki i jestem jej wierny. 

Ale zetknięcie z „Live After Death” miało jeszcze jeden skutek. Otóż na okładce znajduje się nagrobek na którym jest cytat z H.P. Lovecrafta. I było to pierwsze zetknięcie się z jednym z moich ulubionych autorów - samotnikiem z Providence. Niezwykle ciekawą postacią tworzącą niesamowite historie.

Życzenia

Chrystus zmartwychwstał spośród umarłych, 

powstańcie i wy także! 

Chrystus, który spał, zbudził się, 

obudźcie się i wy także! 

Chrystus wychodzi z grobu, 

wyzwólcie się i wy z kajdan grzechu! 

Przez Chrystusa staliście się nowym stworzeniem, odnówcie się! 

Oto Pascha Pana, czas Jego Zmartwychwstania i początek prawdziwego życia.

św. Grzegorz z Nazjanzu

Niechaj Chrystus, który przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie czyni wszystko nowe, obdarzy Was błogosławieństwem i łaską oraz uzdolni do odnawiania wszystkiego w Nim.

(7/50) Agatha Christie, Dom przestępców

No cóż, nazwisko mówi samo za siebie..

Klasyczny kryminał wybitnej pisarki. Bez detektywa Poirota ale za to z dość zawiłą intrygą. Czyta się jak wszystko Christie - szybko i z zaciekawieniem. Dom, w którym umiera senior rodu. Mieszka z nim wielopokoleniowa rodzina. Żadnych wrogów. Kto więc zabił? Ale najpierw - czy na pewno zabił? Głównym bohaterem jest narzeczony jednej z wnuczek denata. Tenże (narzeczony, nie denat), którego ojciec jest szefem policji pomaga rozwikłać zagadkę. 

Podczas śledztwa wychodzą na jaw najbardziej skrywane tajemnice niezwykłej rodziny.  I coraz bardziej zaciemnia się obraz rzekomej szczęśliwości. 

Finał jest dość zaskakujący choć, dla wprawnego czytelnika, od pewnego momentu, jasne staje się kto jest zabójcą.